فناوری فیبر نوری چیست و چگونه کار می کند؟

انواع کابل فیبر نوری

انواع زیادی از کابل های فیبر نوری وجود دارد که اغلب برای اجرای عملکرد خود به مجموعه کابل های فیبر نوری ختم می شوند.

فیبر تک و چند حالته

کابل های فیبر نوری سیگنال های نور را در حالت ها حمل می کنند. حالت مسیری است که پرتو نور هنگام حرکت به سمت پایین فیبر طی می کند. کابل های فیبر تک حالته و چند حالته وجود دارد.

فیبر حالت تک ساده ترین ساختار است. این شامل یک هسته بسیار نازک است و همه سیگنال ها مستقیماً از وسط حرکت می کنند بدون اینکه از لبه ها پرش کنند. کابل‌های فیبر نوری تک حالته معمولاً برای برنامه‌های CATV، اینترنت و تلفن مورد استفاده قرار می‌گیرند، جایی که سیگنال‌ها توسط فیبرهای تک حالت پیچیده شده در بسته‌ای حمل می‌شوند.

کابل های فیبر نوری چند حالته به عنوان پچ کورد یا “پرش” برای اتصال تجهیزات داده استفاده می شود.

فیبر چند حالته نوع دیگری از کابل فیبر نوری است. این کابل حدود 10 برابر بزرگتر از کابل تک حالته است. پرتوهای نور می توانند با دنبال کردن مسیرهای مختلف یا در حالت های مختلف در هسته حرکت کنند. این نوع کابل ها فقط می توانند داده ها را در فواصل کوتاه ارسال کنند. بنابراین، آنها در میان سایر برنامه های کاربردی، برای اتصال شبکه های کامپیوتری استفاده می شوند.

چهار نوع کابل فیبر نوری چند حالته وجود دارد که با “OM” (چند حالت نوری) مشخص می شود. یک انجمن صنعتی آنها را به عنوان OM1، OM2، OM3 و OM4 تعیین کرد. آنها توسط ISO/IEC 11801 توصیف شده اند. استاندارد OM4 توسط TIA/EIA 492AAAD تایید شده است. هر OM دارای حداقل نیاز به پهنای باند معین است.

مجمع عمومی

علاوه بر این، کابل‌های فیبر نوری می‌توانند مطابق با الزامات استاندارد صنعتی برای نصب در پلنوم‌های هوا باشند. اینها در داخل ساختمانها با مواد و ترکیبات خاص برای ژاکت استفاده می شوند. این کابل‌ها که “کابل‌های پلنوم” نامیده می‌شوند، الزامات شعله و سمیت را در صورت آتش‌سوزی برآورده می‌کنند.

فیبر نوری سیمپلکس و دوبلکس

ساختار کابل فیبر نوری سیمپلکس شامل یک رشته شیشه است. اغلب، فیبر سیمپلکس در جایی استفاده می‌شود که تنها یک خط انتقال و/یا دریافت بین دستگاه‌ها یا زمانی که از سیگنال داده چندگانه استفاده می‌شود (ارتباط دو جهته روی یک فیبر واحد) مورد نیاز است.

کابل فیبر دوبلکس از دو رشته شیشه یا پلاستیک تشکیل شده است

کابل فیبر نوری روی قرقره جعبه، با انتهای از قبل خاتمه یافته

فیبر این کابل که معمولاً در فرمت ساخت «زیپ‌کورد» یافت می‌شود، اغلب برای ارتباط دوطرفه بین دستگاه‌هایی که در آن‌ها انتقال و دریافت جداگانه لازم است استفاده می‌شود.

سایر کاربردهای فناوری فیبر نوری

علاوه بر ساختارهای کابل پلنوم، تولید کنندگان مونتاژ کابل فیبر نوری ایجاد می کنند:

• ساختارهای “سیامی” (دو کابل در کنار هم، هر کدام با ژاکت مخصوص به خود)
• کابل های هیبریدی (با کابل های مسی)
• سازه‌های کابل همراه و کامپوزیت که شامل سایر کابل‌های فیبر نوری، مسی یا گاهی اوقات جفت برق است.

«کابل‌های پچ» یا «پرش‌های فیبر» کوتاه‌تر برای اتصال قطعات مختلف تجهیزات الکترونیکی در اتاق سرور، کمد مخابراتی یا مرکز داده استفاده می‌شوند.

استفاده از فیبر نوری در زندگی روزمره ما

فیبرهای نوری برای چه مواردی استفاده می شوند؟ ممکن است الیاف پلاستیکی را دیده باشید که نورهای رنگی را در کاربردهای تزئینی حمل می کنند. چیزی که شاید ندیده باشید کابل های فیبر نوری شیشه ای واقعی هستند که اکنون پایه و اساس شبکه های ارتباطی و کامپیوتری ما هستند. هزاران مایل کابل فیبر نوری نصب شده انواع مختلفی از اطلاعات را در زیر زمین، در تونل ها، دیوارهای ساختمان، سقف ها و جاهایی که نمی بینید، حمل می کند. به عنوان مثال از کاربردهای فیبر نوری در زندگی روزمره ما می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• شبکه های کامپیوتری
• صدا و سیما
• اسکن پزشکی
• تجهیزات نظامی

در سال های اخیر، استفاده های دیگری از فیبر نوری به وجود آمده است. کابل‌های فیبر نوری به ستون فقرات MAN، WAN و LAN تبدیل شده‌اند. گرایشی به سمت برنامه های “FTTX” یا “Fiber to the XXXX” وجود داشته است. به عنوان مثال، فیبر به:

• صفحه اصلی (FTTH)
• حاشیه (FTTC)
• پیش فرض (FTTP)
• ساختمان (FTTB)
• گره (FTTN)

در ابتدا، کاربردهای فیبر نوری عمدتاً خطوط کابلی تنه ای بودند که برای انتقال سیگنال به مناطق پرجمعیت بزرگتر طراحی شده بودند. با گذشت زمان، این کابل ها دسترسی خود را به خانه، ساختمان و غیره گسترش داده اند و روند FTTX را به وجود آورده اند .